Penso pri morto

negxmonto

Homo havas naskiĝi kaj certe mortos. Tio estas nepra leĝo, neniu povas eviti tion. Verdire, kiam mi ne pripensas pri la morto, mi do revas multe al la ekstara mondo.
   Hodiaŭ posttagmeze post la lernado, mi sentas min iom malkomforta. Do mi iras al strato por aĉeti kuracaĵon, kaj laŭvole aĉetas lavpulvoron, kaj vivnecesaĵojn. Sed hieraŭ mi aŭdis muzikan kompannaĵon pri morto. Ĉu mortis homon en la ĉirkaŭaĵo? Do kiam mi iras je la vojkurbo. Mi vidas multajn homojn arigi antaŭ iu pordo, kaj grandan florkronon... Vere montis mlajunulo en ĉi tie. Kiam mi preter pasas lian ĉerkon. Mia koro subite ĉesas. Oh pruviĝas, ke homa vivo estas tiel mallonga. Mi vidas lian foton. Oh mi konas lin, kiu iam iris sur strato antaŭ kelkaj tagoj. Sed nun li jam forpasis. Estas bedidaŭinde, ke li mortis. Mi aŭdis de iuj homoj en monaĥejo, ke liaj gefiloj ne montras filan sindonemon al li,kiam li vivas , subite mi rememoras la paroladon de onklino Yang hieraŭ.
     Hieraŭ vespere ŝi vokis min por helpi ŝin pri la kuracaĵo. Do ni sidis sur ŝia lito kaj bablis multe. Ŝi diris al mi, ke ŝi havas kvin infanojn. Sed nun neniu povas vivteni ŝin. Mi demandis, kial vi naskis tiom da infanoj? Ĉu vi ne timis dolori?" "Mi ne havas metodon por eviti naski tiam." Ŝi respondis. Mi scivole demandis:"Kiel vi naskis viajn infanojn? Ĉu multaj homoj ĉirkaŭas vin por tio, kiam vi naskis?" "Ne. En la unua kaj la dua fojoj mia bopartino sidis antaŭ min. La lastaj mi mem naskis." Ŝi diris trankvile. "Oh ne, mi ne kredis." Mi preskaŭ kriis:"Ĉar virino naskis infanon tiel dolore kiel mortigi porkon, kaj mi vidis tion ĉe la filmo pri duona ĉielo." "Jes, vere. Ĉar mi ofte naskis infanojn tiam, kiam oni dormis profunde. Do mi nur per mi mem naskis ĝin. Kaj metis ĝin en la preta ujo. Kaj metis ĝin sur la lito. Mi do kuŝas senmore, ĉar tiam mi ankaŭ ne havis fortan. Poste mia bopatrino povis helpi min. Sed ĉikraŭ post dek kelkaj tagoj, mi devas labori kiel ordinaraj homoj pro la malriĉo. Estas feliĉe, ke mi estas natura akuŝo, ne estas malfaĉela akuĉo. Poste la infanoj plenkreskis. Mi estis tiel malriĉa, ke mi povis satigi ilin. Do mi iris al malproksimo por manĝaĵo. Tiel ili vivas ĝis nun. Sed ili diris, ke mi ne donas al ili multaj havaĵoj. Mi pensis, ve! Tiam ili ĉiuj ne mortis pro la malsato, ili estas nur feliĉaj. Mi ankoraŭ ne havas povon por doni havaĵo al ili. Nun ili ankaŭ ne vivtenas min." Se mi sciis tion mi antaŭ longe fariĝus monaĥino. Eĉ antaŭ ol la edziniĝo." Ŝi diris.
    Mi senvorte pensis, oh homvivo tiel suferas. La virino eĉ pli ol suferas viro. Mi devas diligente kaj rapide iri al vojo de la liberiĝo...

Miaohui

Vi verkis bone, kvankam en gxi estas kelkaj tajperaroj. Do bonvolu fari korekton antaux mia modifo, cxu bone?

negxmonto

Homo havas naskiĝi kaj certe mortos. Tio estas nepra leĝo, neniu povas eviti tion. Verdire, kiam mi ne pripensas pri la morto, mi do revas multe al la ekstera mondo.
   Hodiaŭ posttagmeze post la lernado, mi sentas min iom malkomforta. Do mi iras al strato por aĉeti kuracaĵon, kaj laŭvole aĉetas lavpulvoron, kaj vivnecesaĵojn. Sed hieraŭ mi aŭdis muzikan kompannaĵon pri morto. Ĉu mortis homon en la ĉirkaŭaĵo? Do kiam mi iras je la vojkurbo. Mi vidas multajn homojn arigi antaŭ iu pordo, kaj grandan florkronon... Vere montis mlajunulo en ĉi tie. Kiam mi preter pasas lian ĉerkon. Mia koro subite ĉesas. Oh pruviĝas, ke homa vivo estas tiel mallonga. Mi vidas lian foton. Oh mi konas lin, kiu iam iris sur strato antaŭ kelkaj tagoj. Sed nun li jam forpasis. Estas bedidaŭinde, ke li mortis. Mi aŭdis de iuj homoj en monaĥejo, ke liaj gefiloj ne montras filan sindonemon al li,kiam li vivas , subite mi rememoras la paroladon de onklino Yang hieraŭ.
     Hieraŭ vespere ŝi vokis min por helpi ŝin por ŝimiri         la kuracaĵo. Do ni sidis sur ŝia lito kaj bablis multe. Ŝi diris al mi, ke ŝi havas kvin infanojn. Sed nun neniu povas vivteni ŝin. Mi demandis, kial vi naskis tiom da infanoj? Ĉu vi ne timis dolori?" "Mi ne havas metodon por eviti naski tiam." Ŝi respondis. Mi scivole demandis:"Kiel vi naskis viajn infanojn? Ĉu multaj homoj ĉirkaŭas vin por tio, kiam vi naskis?" "Ne. En la unua kaj la dua fojoj mia bopartino sidis antaŭ min. La lastaj mi mem naskis." Ŝi diris trankvile. "Oh ne, mi ne kredis." Mi preskaŭ kriis:"Ĉar virino naskis infanon tiel dolore kiel mortigi porkon, kaj mi vidis tion ĉe la filmo pri duona ĉielo." "Jes, vere. Ĉar mi ofte naskis infanojn tiam, kiam oni dormis profunde. Do mi nur per mi mem naskis ĝin. Kaj metis ĝin en la preta ujo. Kaj metis ĝin sur la lito. Mi do kuŝas senmore, ĉar tiam mi ankaŭ ne havis fortan. Poste mia bopatrino povis helpi min. Sed ĉikraŭ post dek kelkaj tagoj, mi devas labori kiel ordinaraj homoj pro la malriĉo. Estas feliĉe, ke mi estas natura akuŝo, ne estas malfaĉela akuĉo. Poste la infanoj plenkreskis. Mi estis tiel malriĉa, ke mi povis satigi ilin. Do mi iris al malproksimo por peti manĝaĵon. Tiel ili vivas ĝis nun. Sed ili diris, ke mi ne donas al ili multajn havaĵojn. Mi pensis, ve! Tiam ili ĉiuj ne mortis pro la malsato, ili estas nur feliĉaj. Mi ankoraŭ ne havas povon por doni havaĵon al ili. Nun ili ankaŭ ne vivtenas min." Se mi sciis tion mi antaŭ longe fariĝus monaĥino. Eĉ antaŭ ol la edziniĝo." Ŝi diris.
    Mi senvorte pensis, oh homvivo tiel suferas. La virino eĉ pli ol suferas viro. Mi devas diligente kaj rapide iri al vojo de la liberiĝo...

anniespera

<div> </div><br />
<div class="msgContentDiv"><span style="color:#800040;FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: 'Tahoma','MS Sans Serif',sans-serif">Oni diris: “CXio havas finon”, do la homvivo certe gxin ne povas eviti, cxu ne? Tio tute estas natura&#46; Mi tre sxatas iun proverbon Esperantan&#46; Jen: Ne bedauxru hierauxan, ne atendu morgauxan, ne forlasu hodiauxan  (不要追悔昨天，不要等待明天，不要放弃今天。)<br /><br />
</span><div class="msgContentDiv"><span style="color:#800040;FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: 'Tahoma','MS Sans Serif',sans-serif">Krome, en la vivo eble unuflanke virino suferas pli multe ol la viro, tamen aliflanke sxi akiras ja pli multe&#46; Pripensu bone! Tio ja estas kiel alia proverbo esperanta: Akiro kaj perdo rajdas duope&#46;<br /><br />Bonaj proverboj Esperantaj, cxu ne?</span></div><span style="color:#800040;FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: 'Tahoma','MS Sans Serif',sans-serif"></span></div>
<p><span style="color:#800040;FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: 'Tahoma','MS Sans Serif',sans-serif"><span style="color:#800040;FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: 'Tahoma','MS Sans Serif',sans-serif"></span></span> </p>
<p><span style="color:#800040;FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: 'Tahoma','MS Sans Serif',sans-serif"><span style="color:#800040;FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: 'Tahoma','MS Sans Serif',sans-serif"> </span></span></p>
<div class="msgContentDiv"><br /></div>

anniespera

跟的这篇帖子我写得乱七八糟的，因为脑子乱七八糟的静不下来。大家指正吧！谢谢！

Miaohui

作为初学，楼主的文章写得不错。
将短文转到世界语维基并作了修改。
下面是修改后的文稿，可能还有问题，欢迎学友和老师们交流并通过维基作一步修改。本文在维基的链接：http://budhano.cn/vikio/index.ph ... o&amp;oldid=144

　　Homo naskiĝinta certe mortos. Tio estas nepra leĝo kaj neniu povas eviti tion. Verdire, kiam mi ne pripensas pri la morto, mi do revas multe pri la ekstara mondo.

　　Hodiaŭ posttagmeze, mi sentis min iom malkomforta post la lernado. Do mi iris al strato por aĉeti kuracaĵon, kaj laŭvole aĉetis lavpulvoron kaj vivbezonaĵojn. Hieraŭ mi ekaŭdis muzikan kompannaĵon pri morto. Ĉu mortis homo en la ĉirkaŭaĵo? Do kiam mi iris al la vojkurbo. Mi vidas multajn homojn ariĝintajn antaŭ iu pordo, kaj grandan florkronon... Vere montis mlajunulo ĉi-tiea. Kiam mi preterpasis lian ĉerkon. Mia koro subite paŭzis. Oh pruviĝas, ke homa vivo estas tiel mallonga. Mi vidis lian foton. Oh mi konis lin, kiu iam iris sur strato antaŭ kelkaj tagoj. Sed nun li jam forpasis. Estas bedidaŭinde, ke li mortis. Mi aŭdis de iuj homoj en monaĥejo, ke liaj gefiloj ne plenumis sian devon al li,kiam li vivis. Subite mi rememoris pri la parolado de onklino Yang hieraŭ.

　　Hieraŭ vespere ŝi vokis min por helpi ŝin pri la kuracaĵo. Do ni sidis sur ŝia lito kaj bablis multe. Ŝi diris al mi, ke ŝi havas kvin infanojn. Sed nun neniu volas vivteni ŝin. Mi demandis, kial vi naskis tiom da infanoj? Ĉu vi ne timis dolori?&quot; &quot;Mi ne havas metodon por eviti naski tiam.&quot; Ŝi respondis. Mi scivole demandis: &quot;Kiel vi naskis viajn infanojn? Ĉu multaj homoj ĉirkaŭis vin por tio, kiam vi naskis?&quot; &quot;Ne. En la unua kaj la dua fojoj mia bopatrino sidis antaŭ min. La lastajn infanojn mi mem naskis sole.&quot; Ŝi diris trankvile. &quot;Oh ne, mi ne kredis.&quot; Mi preskaŭ kriis:&quot;Ĉar virino naskis infanon tiel dolore kiel mortigata porko, kaj mi vidis tion en la filmo pri duona ĉielo.&quot; &quot;Jes, vere. Ĉar mi ofte naskis infanojn tiam, kiam oni dormis profunde. Do mi nur per mi mem naskis ĝin, metis ĝin en la pretan ujon kaj metis ĝin sur la liton. Mi do kuŝiĝis senmove, ĉar tiam mi ankaŭ havis nenian forton. Poste mia bopatrino povis helpi min. Sed post ĉikraŭ dek kelkaj tagoj, mi devis labori kiel ordinaraj homoj pro malriĉo. Estas feliĉe, ke mi nature akuŝis, sed ne malfaĉele. Poste la infanoj plenkreskis. Mi estis tiel malriĉa, ke mi povis satigi ilin. Do mi iris al malproksimo por manĝaĵo. Tiel ili vivas ĝis nun. Sed ili diris, ke mi ne donas al ili multajn havaĵojn. Mi pensis, ve! Tiam ili ĉiuj ne mortis pro la malsato, do ili estas nur feliĉaj. Mi ankoraŭ ne havis povon por doni havaĵon al ili. Nun ili ankaŭ ne vivtenas min.&quot; Se mi sciis tion mi antaŭe, mi delonge fariĝus monaĥino, eĉ antaŭ ol la edziniĝo.&quot; Ŝi diris.

　　Mi senvorte pensis, oh homa vivo tiel suferas. La virino eĉ pli suferas ol viro. Mi devas diligente kaj rapide iri al vojo de la liberiĝo...