（转帖）王崇芳之---我爸爸的打字机

anniespera

LA SKRIBMAŜINO DE MIA PATRO


Ĝi staris sur kverka tableto apud fenestro en nia manĝoĉambro. Vespere ĝi estis alŝovata al la lumo de l’ supertabla lampo. Tage ĝi laboradis nur dum kelkaj horoj, sed ĝia vera vivo komenciĝadis vespere. La frapbruado de ĝiaj etaj klavoj estis por mi kvazaŭ lulkanto; io mankis al mi kaj la dormo forkuris dum la maloftaj vesperoj, kiam ĝi staris silenta. Ĝi estis mia bona, honesta amiko. Mi alkutimiĝis al ĝia unutona melodio, en kiu la frapadon de l’ klavoj interrompadis bela sonoro, anoncanta la finiĝon de la linio kaj grinco de la tirilo; ĝian lignan kovrilon miaj pupoj opiniis tre oportuna veturilo. Mi preskaŭ ne rememoras la tempon, en kiu ĝi ekokupis la lokon en nia domo. Fluis jaroj; ĝi ĉiam laboradis senlace, estante ne nur maŝino, sed preskaŭ amiko de mia patro. Amiko neniam senpacienciĝanta, neniam malesperanta, sed ĉiam fidela, ĉiam esperiga.



Komence mi estimis ĝin, kiel pli aĝan, seriozan amikon de la familio. Poste mia rilato fariĝis pli intima. Mi stariĝadis apude kaj kun interesiĝo rigardis la laboradon de ĝia meĥanismo. Fine mi kuraĝis sidiĝi sur tabureton kaj ekfrapi la klavojn, ĝojante, ke la literoj estas multe pli belaj ol tiuj, kiujn skribis en la kajero mia mallerta mano. Sed mia unua vera ĝojo estis, kiam mi maŝinskribis ekzercon kaj fiere montris ĝin al mia instruistino. Mi estas certa, ke nur tial ŝi ne tre admonis min pro eraroj, kiuj en alia okazo kaŭzus ŝian severan mallaŭdon.


Mi kreskis, pasadis de pupoj al fabeloj, de fabeloj al realaj rakontoj, ĝi – la maŝino – senĉese laborante, rakontadis per sia unutona voĉo ĉiam la saman hitorion. Dum unu vintra vespero, kiam post pacienca sepjara laborado mia patro finis ian gravan verkon, en nia loĝejo bruis gajaj ridoj, gratuloj, babiloj. La maŝino stairs trankvile, silente en sia anguleto. Kaj en mian infanan cerbon venis la penso, ke se mi estus la maŝino, mi sentus min ofendita pro tiu forgeso dum tiu solena vespero, kiun mi ja helpis alproksimigi …



Lidja

我爸爸的打字机



它放在我们家饭厅靠窗的栎树小桌上。晚上它被推向台灯光下。白天它只工作几个小时，而它的真正的生活在晚上开始。小小键盘不断敲击的声音在我听起来好像摇篮曲一样；偶尔夜间它沉寂的时候，我就会感到缺失了什么，反而难以入睡。它是我的忠实的好朋友。我习惯了它的单调的旋律，在那旋律中键盘的敲击声不时地被宣告一行结束的美妙的铃声和拉杆发出的刺耳声所打断；我的玩具娃娃把它的木质的盖子当成了适合它乘坐的车或船。我几乎记不请它在什么时候入住我家的。岁月流逝；而它始终不倦地工作着，不仅是一台机器，而且几乎成了我父亲的朋友，一个从来不失去耐心的，从来不失去希望的，始终忠实的，始终给人以希望的朋友。


开始时我敬重它，把它当成家中年长而严肃的朋友。后来我和它的关系更加亲密了。我时常站到它的身边饶有兴味地观察它机械结构的工作。最后我鼓起勇气站到小凳子上敲击它的键盘，看到打出的字母比我笨拙的手在练习本上写出的字母漂亮得多，感到高兴。但我第一次真正感受到的喜悦是在我打出了一道练习题，骄傲地把它交给了我的女老师的时候。可以肯定，只因为这个原因，她才没有狠狠地训斥我练习中有错误，要是在别的时这些错误候会引起她对我严厉的斥责。




我逐渐长大，从玩具娃娃的年岁到长到童话的年岁，又从童话的年岁长到真实的故事的年岁，而它——那台打字机——仍在不停地工作，总是用它单调的声音讲述着同一个故事。在一个冬天的晚上，在七年坚忍不拔的劳作之后，我的父亲终于完成了一部重要作品。我们家中迸发出欢乐的笑声、祝贺声、交谈声。那台打字机仍然平静地，悄无声息地立在它的角落里。那时在我童年的头脑里闪现出一个想法：我要是那台打字机，在这隆重的晚上我会因受到冷落而不高兴的：这一个晚上的到来，我是出了力的呀……



莉迪亚·柴门霍夫：“波兰世界语者”

anniespera

PENSOJ POST LA LEGO


En nia epoko de Interreto, se vi enmetas ŝlosilajn vortojn en la serĉilon Google aŭ Baidu, vi povas ricevi en du aŭ tri sekundoj centojn aŭ milojn da materialoj kaj literaturaĵoj, pri kiuj vi havas liberan disponon. Sed, kara amiko, ĉu vi iam pensis, kiajn grandegajn penojn devis fari la aŭtoroj de tiuj materialoj kaj literaturaĵoj por ilin verki. Ĉiuj ĉi tekstoj ja fluis el la cerbo de la aŭtoroj kaj entajpitaj per iliaj fintroj litero post litero sub la lampo post kaprompa cerbumado en maldormadoj dum noktoj, kiam aliaj ripozas aŭ sin amuzas.



El tiu ĉi verketo oni povas sciiĝi, ke Zamenhofi vivis tre modestan vivon. Li ne posedis propran kabineton, kaj pro tio li uzis la familian manĝoĉambron kiel sian laborejon. Probable la dormoĉambro de la infanoj estas tuj proksima al la tableto, super kiu li laboradis, kaj tial la senĉesa tajpado estas aŭdebla por ĉiuj familianoj dum kvietaj noktoj. Ili tiel kutimiĝis al la bruo, ke ĝi fariĝis por ili eĉ kvazaŭ bela muziko. La simpla rakontado sentigas al ni la sinceran komprenemon de la tuta familio al la afero de lia amata Esperanto, komprenemon, kiu venis el la profunda amo kaj estimo de la infanoj al la patro.



Finfine, post la laborado dum sennombraj blankaj noktoj, sukcesa fino kronis lian gravan verkon. La rakonto ne diris al ni, pri kiu verko temas. Ĝi povis esti la traduko de Fabeloj de Andersen aŭ de Malnova testamento el Biblio aŭ iu ajn alia verko de Zamenhof. Kiu ajn verko ĝi estis, ĝin finverkis Zamenhof per grandegaj penoj kaj en malfacilaj kondiĉoj. Kaj tamen, en la nuna tempo, preskaŭ ĉiuj liaj verkoj ni povas facile havigi al ni el la Interreto nur en malpli ol unu minuto. Ho, kia granda kontrasto inter la facila ekposedo nur en unu minuto kaj la laborado dum 2555 sennombraj noktoj! Hodiau, legante Zamenhofajn verkojn, ni ja ne povas ne nin deteni de elkora admiro al nia Majstro, nek povas ne alte ŝati ĉiujn liajn verkojn.



Kiam Zamenhof finis sian verkon, la tuta familio ĝojis kaj gaja atmosfero regis en la domo. La ĝojo kaj la gaja atmosfero plej riĉe rekompencis lian longatempan diligentan laboron. La verketo finiĝas per treege originala infana imago, kiu faras surprizan impreson al la legantoj.



verkita de Wang Changfang



读后感



在互联网时代，只要在谷歌或百度搜索引擎中输入关键词，在两三秒钟内你就可以获得成百上千条资料和作品。这些资料和作品可以随时供你调用。可是，朋友，你想过没有，这些资料和作品的原始提供者在创作阶段要付出多么大的艰辛！所有这些文字是作者的思想从头脑中流出，通过手指一个字符一个字符地敲击出的，是他们在别人休闲或娱乐的时候，独自一人在灯下熬夜，冥思苦想，艰难地写出或敲击出的。



从这篇短文中我们可以看出，柴门霍夫当年生活是很清苦的。他没有自己的书房，只能把居室的饭厅当成自己的工作室。孩子的卧室紧挨他打字的小桌子，因而他不停的打字声夜间会传到全家人的耳中。家人也习惯了那种声音，而且感到那声音犹如美妙的音乐。这简朴的叙述使我们真切地感受到柴门霍夫全家人对他所钟爱的世界语事业的真挚的理解。这理解出自孩子对父亲深切的爱和尊重。



终于，经过七年中的无数个不眠之夜的劳作，一部重要作品完成了。短文没有具体说明是哪一部作品，是柴氏翻译的《安徒生童话集》抑或是《圣经·旧约》？不管是哪部作品，都是柴门霍夫在艰苦的条件下完成的。而这些作品，我们当今在互联网上可以在不到一分钟内轻易获得。1分钟的轻易获得和2555个不眠之夜的劳作，多么强烈的对比！今天我们在阅读柴门霍夫的著作时，不能不对我们的大师感到由衷的敬仰，不能不高度珍惜他的所有作品。


当柴门霍夫的作品完成时，全家人都沉浸在欢乐的气氛中。这全家的喜悦，这全家的欢乐，本身就是对柴门霍夫长期辛勤劳作的最大奖赏。短文以儿童极其独特想象结束，给读者留下意想不到的强烈印象。



转自http://www.elerno.cn/bbs/dispbbs ... 2440&page=9