|
La komercisto vidis, ke ili estas tre malriĉaj kaj senkleraj, do li ne volis malŝpari tempon ĉe ili. Malgraŭ la peto de la maljunulino, li diris obstine, ke li havas nenian braceleton, por kiu ŝi kapablas pagi. Tiam ŝi demandis: "Ni havas malnovan teleron senutilan al ni. Ĉu ni povas ŝanĝi ĝin kontraŭ via braceleto?" La komercisto prenis la teleron, kaj dum la ekzameno li hazarde gratis ĝian fundon. Surprizite, li trovis, ke sub la nigra malpuraĵo estas vera oro! Sed li ŝajnigis, ke li tute ne rimarkis tion. Anstataŭe, li decidis trompi la povrulinojn por akiri la oran teleron kontraŭ preskaŭ neniom. Li diris: "Tiu ĉi telero estas ne tiel valora kiel braceleto, kaj ĝi estas tute senvalora. Mi ne volas ĝin." Li forlasis pensante, ke li revenu poste por havigi al si la teleron per malpli da elspezo.
商人看他们穷的要命,又没受过什么教育,所以不想在他们身上浪费时间。虽然老妇人苦苦哀求,他还是决然地说自己没有他们能买得起的镯子。就在这时,老妇人问道:“我们有一个用不着的旧盘子,能用它来换你的镯子吗?”商人接过盘子,检查的时候,他偶然抓破了盘子的底部,结果吃惊地发现,那黑乎乎、脏兮兮的下面是纯正的金子!但他却装作什么也没发生的样子,还决定不花什么钱就把金盘子从可怜的人那儿骗到手。他说:“这盘子没有镯子值钱,简直是一文不值,我不要。”他丢下那盘子,心想以后我会再来的,我要花更小的代价把它弄到手。 |
|