3-8. La rakonto de paŝtisto Nando

Miaohui

　　Ĉiuj eraroj venis el malbonaj mensoj

　　3-8. La rakonto de paŝtisto Nando

　　La malbona menso faras

　　Malbonon pli grandan

　　ol malamiko faras al sia malamiko

　　Aŭ malamanto al sia malamato.

　　Dum vizito al iu vilaĝo en la regno de Kosalo, la Budho parolis tiun ĉi verson rilate al paŝtisto Nando.

　　Nando estis paŝtisto, kiu prizorgis la bovojn de Anatapindiko. Kvankam li nur estis paŝtisto, li havis sian propran riĉaĵon. Li fojfoje iris al la domo de Anatapindiko kaj tie vidis la Budhon kaj aŭskultis lian predikadon de tempo al tempo. Nando petis, ke la Budho vizitu lian hejmon. Sed la Budho ne tuj akceptis la inviton, dirante, ke ankoraŭ ne estas la konvena tempo por la vizito.

　　Post iom da tempo, dum la Budho vojaĝis kun siaj sekvantoj, li forlasis sian vojon por viziti Nandon ĉar li sciis, ke venas la konvena tempo por Nando ricevi lian instruadon. Nando respektoplene akceptis la Budhon kaj liajn sekvantojn. Li servis ilin per lakto, laktaj produktaĵoj kaj aliaj elektitaj manĝaĵoj dum sep tagoj. En la lasta tago, post kiam Nando aŭskultis la predikadon de la Budho, li atingis frukton de sotapato. Kiam la Budho forlasis tiutage, Nando sekvis lin por iom da distanco portante lian bovlon, kaj fine riverencis por adiaŭi kaj ekiris al sia hejmo.

　　Ĝuste tiam sago elpafita de ĉasisto hazarde trafis lin. Poste, la monaĥoj sekvantaj la Budhon trovis, ke Nando kuŝas morta. Ili raportis la okazaĵon al la Budho, dirante: “Estimata Sinjoro, ĉar vi venis ĉi tien, Nando, kiu faris grandan oferadon al vi kaj akompanis vin sur via vojo, estis mortigita kiam li reiris al sia hejmo.” La Budho respondis al ili: “Monaĥoj, ĉu mi venis ĉi tien aŭ ne, li ne povus eviti la morton pro sia antaŭa karmo.”

　　Kiam bandito vidas alian, li tuj atakas tiun. En la sama maniero, kiam homo vidas sian malamikon, li ankaŭ faras malutilon. Sed la malbone funkcianta menso faras al sia posedanto pli grandan malbonon ol tion, kion faras bandito al la alia aŭ malamanto al la malamato.